ลูกแม่ค้า ตอน ข้าวผัดปู
แม่ผมเป็นช่างขนม คำนี้คนแก่คนเฒ่าแถวบ้านผมพูดกันให้ผมได้ยินกับหู เรื่องมีอยู่ว่างานบุญของบ้านหนึ่งจ้างแม่ผมทำกับข้าวเลี้ยงพระและคนทำบุญ โดยที่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าแม่มีฝีมือทางกับข้าวกับปลาด้วย เว้นเจ้าของบ้านหลังที่ว่า มีผู้สูงอายุท่านหนึ่งบอกกับเจ้าของบ้านขณะที่ผมนำกับข้าวไปส่งว่า "มันเป็นช่างขนม แล้วมึงไปสั่งกับข้าวมันจะได้เรื่องเหรอ" สักพักหนึ่งหลังจากจานแรกคนที่พูดตักข้าวและกับข้าวเพิ่มเป็นจานที่สองพร้อมบอกกับลูกหลานว่า "เฮ้ย เอากับข้าวใส่ถุงให้กูก่อนเดี๋ยวหมด" แม่ไม่ค่อยชอบทำกับข้าว ส่วนการทำขนมนั้นเคยมีคนถามแม่ผมว่าชอบทำขนมเหรอทำไมไม่ทำอย่างอื่น แม่ผมบอกว่าไม่ชอบแต่จำเป็นต้องทำเพราะไอ้หมานี่พร้อมกับชำเลืองมาทางผม ผมไม่รับหรอกก็ผมเป็นลูกแม่ไม่ใช่ลูกแมวที่ไหน ส่วนผมก็เคยบอกกับแม่ว่าทำไมไม่ทำกับข้าวขาย จะได้รวยสักที คนเค้ากินข้าวเป็นหลักนะไม่ใช่ขนม แม่บอกว่ามือเลอะแป้งเลอะน้ำตาลเอาปัดๆกับตูด เอ๊ย ก้นก็เรี่ยมแล้ว มึงจะให้มือแม่เลอะปลาเลอะหมึกไว้เช็ดหัวมึงเรอะ จากนั้นผมก็ไม่เคยถามแม่อีก นานๆแม่ทำกับข้าวครั้ง ครั้งนี้แม่ทำข้าวผัดปูมาให้สดๆร้อนๆ บอกว่าเพิ่งได้เนื้อปูมาเห็นว่าสดดีเลยผัดข้าวมาให้ ผมตักข้าวผัดแม่แล้วก็นึกดีใจว่าแม่เป็นช่างขนมดีแล้ว ถ้าผัดข้าวแล้วใส่ปูอย่างที่เห็นในภาพ ฐานะทางบ้านเราอาจจะจนหนักไปกว่านี้อีก นี่ขนาดเลือกตักแบบหลบๆปูแล้วนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น