ลูกแม่ค้า ตอน เม็ดขนุน
เข้าสู่เทศกาลกินเจ หลายคนงดรับประทานเนื้อสัตว์และบำเพ็ญบุญกุศลตามจิตศรัทธา ผมจะมัวนั่งเขียนเกี่ยวกับอาหารทะเล กุ้ง หอย ปู ปลา ก็ไม่ใช่ที่ จึงถือโอกาสนี้เปลี่ยนไปเขียนอีกด้านหนึ่งของชีวิตที่เคยผ่านพบมา และเป็นเรื่องราวที่อยากเล่าให้ฟัง คือการเกิดเป็นลูกแม่ค้าขนม ซึ่งเป็นที่ภาคภูมิใจของผมมาโดยตลอด สิ่งดีที่สุดอย่างหนึ่งที่เห็นประจักษ์คือชีวิตไม่เคยอดอยาก อย่างน้อยก็มีขนมของแม่ให้กินตลอดทั้งวัน เห็นขนมวางเรียงเต็มบ้านก่อนนำออกขายที่ตลาดหรือรอคนมารับไปขายต่ออีกทอดหนึ่ง แค่เห็นก็อิ่มแล้วยังไม่ทันชิมเลย มีขนมชนิดหนึ่งที่แม่ผมทำบ่อยที่สุด ขายดีและมีคนสั่งไปขายต่อบ้าง ซื้อไปทำบุญบ้างแทบไม่เว้นวัน คือ เม็ดขนุน ในที่นี้ขออธิบายก่อนว่าเป็นขนมชนิดหนึ่ง ไม่ใช่ส่วนของเมล็ดในลูกขนุนนะครับ ขนมนี้มีชื่อเป็นมงคลแก่ชีวิต นิยมใช้ในงานบุญเลี้ยงพระและงานมงคลต่างๆ ขนมชนิดนี้ทำจากถั่วเขียวหรือเรียกตามสายตาที่เห็นที่ร้านขายของชำว่าถั่วทอง เพราะถั่วถูกแกะเปลือกสีเขียวออกแล้วเหลือเนื้อในเป็นสีเหลืองทองอร่าม นำถั่วทองไปแช่นำ้ให้เนื้อถั่วนิ่ม แล้วนึ่งในหวดไม้ไผ่จนกลิ่นหอมอวลตลบไปทั้งบ้าน เป็นอันถือว่าถั่วสุกได้ที่ จากนั้นผสมนำ้ตาลทรายลงไปในปริมาณนำ้หนักใกล้เคียงกับถั่ว เอาลงกระทะกวนกับหัวกะทิพอมันๆแค่ไม่ติดกระทะ สูตรการกวนถั่วผมคิดค้นเอง และเป็นที่ยอมรับว่าอร่อยกว่าคนอื่นในบ้านกวนทั้งสิ้น แต่ต้องกล่าวเริ่มจากที่มาเสียก่อน มิฉะนั้นจะหาว่าผมคุยโม้ คือแม่ผมมักจะใช้ให้ผมกวนถั่วในช่วงบ่ายของวันหลังจากนำขนมที่ทำเสร็จออกขายที่ตลาดหรือส่งแก่ผู้สั่งแล้ว กะเวลาประมาณบ่ายสามโมง ซึ่งบ่ายสี่โมงหรือกว่านั้นนิดหน่อยผมมีภาระสำคัญอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ คือต้องไปเตะบอลกับเพื่อนๆ หากกวนถั่วไปตบยุงเปาะแปะๆ เช้าชามเย็นชาม เอ่อ ไม่ได้พาดพิงใครนะครับ หากอย่างนั้นเกินชั่วโมงไปไม่ทันเตะบอลแน่ ดังนั้นผมจำต้องเร่งไฟเตาแก๊สชนิดแรงพิเศษ แต่ต้องกวนให้ทันไฟไม่งั้นถั่วไหม้ ภาพที่ออกมาคือลิงถือไม้พายกวนถั่วโหยงเหยงๆ สปีดเร็วกว่ารถไฟความเร็วสูง พักหนึ่งพอใช้นิ้วแตะถั่วไม่ติดเป็นอันใช้ได้ ปิดไฟตักถั่วใส่กะละมังปล่อยให้เย็นก่อนปั้นเป็นเม็ดเลียนแบบเมล็ดในลูกขนุนที่ว่า สูตรการกวนถั่วผมไม่ติดลิขสิทธิ์นำไปใช้ได้ตามสะดวกครับ ผมเคยตั้งข้อสังเกตว่าทำไมถั่วที่ผมกวนถึงอร่อยกว่าที่คนอื่นในบ้านกวน ซึ่งเมื่อเห็นลักษณะท่าทางแล้วการกวนของคนอื่นนอกจากแม่ผมกวนเองแล้ว คือ ดันไม้พายไปข้างหน้าแล้วลากไม้พายกลับ ใช้เวลาเกินสมควรแก่เหตุ แต่เหตุที่ถั่วไม่ทันไหม้เพราะไฟอ่อนเกิน ผมยกตัวอย่างการตำน้ำพริก สาวบ้านไหนตำน้ำพริกนานๆมาโป๊กนึง นำ้พริกครกนั้นไม่อร่อย และโบราณว่าอย่าเอาสาวนั้นมาทำลูกทำเมีย แต่สาวบ้านไหนตำสนั่นจนทุ่งสะเทือน ได้ยินเสียงสากกระแทกครกไปไกลสามบ้านแปดบ้าน ไม่ต้องดูหน้าตาให้ไปขอได้เลย เพราะจะได้แม่บ้านแม่เรือนเก่งๆ ไว้ปรนนิบัติพัดวีเป็นศรีแก่สามี เสียดายที่โบราณไม่บอกว่าชายใดกวนถั่วเร็วร้อนแรงอย่างผมให้สาวไปขอบ้างโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมกับผมซะเลย เสียใจ ต่อตอนหน้าครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น